Voordat Kaya was geboren hadden we het plan al om samen met haar in de camper naar de Noordkaap te rijden. We zouden beide ouderschapsverlof opnemen en twee maanden weg gaan. Barts ouders hebben destijds al een reis geboekt naar de Lofoten/Vesteralen om een klein stukje samen te reizen. Maar het liep allemaal anders dan gedacht.
Omdat ons reistempo lager ligt door gebrek aan energie, en omdat we later zijn weggegaan dan gedacht, gooien we onze reis planning om. We gaan eerst naar de Lofoten en daarna pas naar de Noordkaap. We reizen een paar dagen met Barts ouders mee. Het zijn gezellige dagen samen, maar het kost ons ook veel energie om 'onder de mensen te zijn'. Onverwachte gesprekken over Kaya, of juist niet over Kaya. Eigenlijk is het nooit goed, en dat kan ook niet, want dat kan alleen als Kaya hier was geweest. Ook de drukte op de Lofoten zelf, de hoeveelheid mensen en andere campers, kosten ons veel energie.
Het is gek om te merken dat je snel over je eigen grenzen heen gaat; 'het doen alsof alles normaal is, zoals het vroeger was'. Misschien kost dat ook juist wel veel energie. En ook het merken dat je niet jezelf bent is soms heel frustrerend. Desalniettemin zijn de Lofoten en de eilanden daaromheen prachtig, eten we in bijzondere restaurants en gaan we op zeearendsafari. Het is ook goed om deze 'gewone' manier van vakantie vieren mee te maken.
Comentarios