Hill of crosses, een bedevaartsoord in Litouwen. Weken geleden toen ik daar voor het eerst over las, was mijn gevoel heel duidelijk: daar hoefde ik niet heen. Teveel kruisen, teveel verdriet.. Maar we gaan toch.
Het is 2,5 uur rijden vanaf Vilnius. We maken halverwege nog een tussenstop op onze watertank te vullen. Het laatste uur rijden lezen we (lees: ik lees voor, Bart rijdt) over het ontstaan van de heuvel. Er gaan verschillende verhalen in de rondte, de meest voorkomende is dat familieleden kruisen achterlieten voor patriotten die waren gevallen tegen het Russische tsarenregime. In de Sovjet tijd werd de plek meerdere malen vernietigd, maar is telkens weer opgebouwd. Het is een plek van verdriet, verzet en hoop. Het precieze aantal kruisen op de heuvel is onbekend, maar wordt geschat op 100.000 in 2006. Iedereen is vrij om kruisen te plaatsen of andere gedenkmonumenten. Op het moment dat we dat lezen, weten we eigenlijk meteen dat we een plekje gaan maken voor Kaya.
We vinden een kruis dat is bedekt met hartjes, een hondje dat lijkt op Kiwi met Amber/barn steentjes (de stenen van hier) en een beeldje van een baby die ze hier cadeau geven bij de geboorte om een baby welkom te heten. We schrijven Kaya's naam erop en op de achterkant van het kruis 'jouw geboorte, ons afscheid'. En lopen richting de heuvel. De lucht betrekt, de hemel huilt en achter ons klinkt onweer. Net als de avond van Kaya's geboorte.. een terugkerend thema, het is goed zo, het past bij dit moment.
Terwijl de hemel opklaart, de heuvel met kruisen zich met zonlicht omhult, rijden we weg. De tranen over onze wangen. Wat had dit anders moeten zijn. Deze reis had zij ons met haar aanwezigheid moeten verblijden, maar staat nu in het teken van haar afwezigheid. Naast ons verschijnt een regenboog. Het weer weerspiegelt onze emoties.
'S avonds vinden we een prachtige open plek in het bos om te overnachten. We maken een kampvuur, reageren ons af met het houthakken en proosten op onze mooie Kaya. Het is anders dan het had moeten zijn, maar het is wat het is.
Comments